RZYM! Willa z Misteriami - freski Nazwa nadana ruinom jednego ze starożytnych domów w Pompejach, pochodząca od znajdujących się w jego wnętrzu unikatowych malowideł ściennych przedstawiających misteria dionizyjskie. Bogate dekoracje ścienne pomieszczeń na parterze wykonane zostały w II stylu pompejańskim. Część dekoracji to kompozycje architektoniczne, w dwuniszowej sypialni składające się z arkadowych portyków, portalu, ram z konsolami i środkowej arkady z widokiem okrągłej świątyni. Sale przylegające do atrium (niezadaszone pomieszczenie wewnętrzne) ozdobiono malowidłami przedstawiającymi kompozycje figuralne. Jedną z nich ozdobiono freskiem ukazującym 29 postaci biorących udział w misteriach dionizyjskich. Przypuszcza się, iż fresk ten został wykonany w I wieku p.n.e. przez jednego z malarzy kampańskich. Casa dei Cei - freski To są słuchajcie freski z niejakiego domu Casa dei Cei w Pompejach. Dom został wybudowany pod koniec II wieku pne. Szczególnie dobrze zachowały się tutaj właśnie malowidła. Niestety więcej informacji na ten temat nie mogłam znaleźć. Dom mieszkalny – widok na perystyl – Pompeje Typowy dom pompejański rozplanowany był wzdłuż osi prostopadłej do ulicy. Pomieszczenia mieszkalne i gospodarcze rozplanowane były zazwyczaj wokół jednego lub dwóch perystyli (wewnętrzny dziedziniec otoczony kolumnami) połączonych eksedrą (otwarta półkolista nisza). Perystyle poprzedzone były tablinum (ważne pomieszczenie w domu rzymskim, trzymano tam pamiątki rodzinne) przylegającym do atrium (niezadaszone pomieszczenie wewnętrzne). W części znajdującej się bezpośrednio przy ulicy często lokowano pomieszczenia sklepów i warsztatów. W ogrodowej części perystyli umieszczano fontanny, nimfea i posągi. W bogatszych domach znajdowały się także prywatne termy. W zależności od zamożności właścicieli wystrój domu był mniej lub bardziej bogaty a dom zajmował odpowiednią do statusu powierzchnię. Sarkofag małżonków z Caere, VI wiek p.n.e Rzeźba nagrobkowa. Sarkofagi mieściły jedną lub dwie osoby, były budowane w kształcie łózek, na których spoczywały rzeźby zmarłych. Rzymianie kopiowali najlepsze greckie rzeźby, najczęściej w marmurze. dzięki temu wiele z tych rzeźb zachowało się do naszych czasów, lecz tylko w postaci kopii. Można zatem powiedzieć, że w starożytnym rzymie rzeźba straciła swoje obrzędowe znaczenie, a stała się dekoracją. Rzymianie sławili się w popiersiach i portetach władców rzymskich, których przedstawiano realistyczne, ze wszystkimi niedoskonałościami, ukazując wady wyglądu zewnętrznego. Obecnie znajduje się w muzeum Villa Giulia w Rzymie. Młody Centaur Rzeźba wykonana z szaro-czarnego marmuru. Jest to romańska kopia greckiego hellenistycznego oryginału. Znajduje się w muzeum kapitolińskim w Rzymie. Śpiąca Ariadne Kopia rzeźby "Śpiąca Ariadna" z III w. p.n.e. w Muzeum Watykańskim w Rzymie, marmur, XVIII w. Znana także pod nazwą "Umierająca Kleopatra". Piramida Cestiusza Monumentalny grobowiec rzymskiego ekwity – pretora Gajusza Cestiusza Epulona, wzniesiony 12 p.n.e. w Rzymie. Ma kształt stromego ostrosłupa o wysokości 37 m i długości boku podstawy 30 m, jest największą i najlepiej zachowaną piramidą spośród budowanych w Rzymie po podbiciu Egiptu (30 p.n.e.). Z zewnątrz jest obłożona blokami marmuru z Luna. Wewnątrz znajduje się komora grobowa, do której prowadzi korytarz, zamurowany po pogrzebie. Zachowały się też w niej pozostałości malowideł w trzecim stylu pompejańskim. Oktawian August jako Pontifex Maximus. Pontifex Maximus to najwyższy w hierarchii kapłan w starożytnym Rzymie. Rzeźba wykonana z różnych odmian marmuru. Obecnie znajduje się w Muzeum Narodowym w Rzymie – Palazzo Massimo. Togi musiały być noszone przez sędziów i obywateli. Cesarz ma owiniętą głowę, jak to było w praktyce kapłanów rzymskich podczas świętych obrzędów. Prawdopodobnie w prawej ręce trzymał Paterę. Portret odwzorowuje wiernie charakterystyczne cechy twarzy Imperatora. Ołtarz Wenus i Mars z wilczycą. Znajduję się w National Museum of Rome – Palazzo Massimo alle Terme. Wykonany z marmuru. Datowany na 1880 lub 1881. Z przodu posiada wizerunek Marsa, Wenus i Hymenajos. Na odwrocie widzimy Romulus i Remus , karmione przez wilczyce. Sarkofag z Portonaccio. Wielki sarkofag przedstawiający bitwę. Dramat walki podkreślony jest za pomocą głębokiego światłocienia. Przedstawiona jest bitwa między Rzymianami i Niemcami. Wykonany z marmuru. Datowany na ok 180 ne. Obecnie w National Museum of Rome – Palazzo Massimo alle Terme. Sarkofag delle Musse Wykonany został z marmuru. Znajduje się w National Museum of Rome – Palazzo Massimo alle Terme. II w ne. Villa alla Farnesina – czerwony pokój Freski wykonane w III stylu pompejańskim. Znajdują się w prototypie podmiejskiej rzymskiej willi. Freski z Villi di Livia Znajduje się teraz w teraz w Museo Nazionale Romano. Przedstawia ogród. Fragment płaskorzeźb z Łuku Tytusa Biały marmur. Łuk ozdobiony jest płaskorzeźbami. Reliefy wewnętrzne ukazują triumf Tytusa i zdobyte łupy, umieszczone po stronie wschodniej architrawu pokazują procesję podczas triumfu. Na ścianie północnej – są gloryfikacją jego dokonań. Strona wschodnia to relief jednoplanowy, pozostałe wykorzystują ujęcie wieloplanowe. Łuk Tytusa obrazuje ewolucję rzeźby rzymskiej w I wieku. Łuk był zwieńczony posągiem Cesarza. Złoty Dom Nerona Do naszych czasów przetrwały starożytne opisy i pozostałości odkryte podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w okresie renesansu. Kompleks wzorowany był na zabudowie miejskiej willi i zajmował obszar około 100 ha. Wzdłuż elewacji o łącznej długości około 1,50 km zbudowano portyki. Prowadziły one do trapezoidalnego westybulu, w którym umieszczono ogromnych rozmiarów posąg Nerona (Colossus Neronis), który za panowania Wespazjana, po dodaniu promienistej korony radiacyjnej, został przerobiony na posąg Sola (Colossus Solis). Za nim znajdowała się sala o złoconym sklepieniu. W odkrytych salach odnaleziono liczne stiukowe dekoracje, malowidła w stylu podobnym do dekoracji odkrytych w Pompejach. Dekoracje Złotego Domu zostały wzbogacone złoceniami i inkrustacją z pasty szklanej oraz sztukaterią. Ściany i posadzki zdobiły także liczne mozaiki. Jedną z osobliwości Złotego Domu jest mozaika wykonana na suficie. Wnętrze Pyramid of Cestius. - freski Piramida została zbudowana około 18 pne-12 pne jako grobowiec Gajusza Cestius. (przykład jednego z 4 stylów pompejańskich) Marek Aureliusz. W muzeum Kapitolińskim w Rzymie. Brutus z III w.pne. Portret etrusko-italski. Wykonany z brązu. Podkreślenie ekspresyjnego, linearnego szczegółu wywołuje wrażenie determinacji i mocy. Muzeum Kapitolińskie w Rzymie. Popiersie Commodusa Rzeźba wykonana w marmurze. Jaki był jej cel? Dla upamiętnienia cesarza. Aby wyglądał jak Herkules i tym samym kojarzył się z nadludzkimi zdolnościami i Herkulesem, siłą, władzą, nieśmiertelnością i boskością. Patrzy jakby na widza. Muzeum Kaptolińskie w Rzymie. Posąg konny Marka Aureliusza Usytuowany na rzymskim Kapitolu, wykonany w roku 175 naszej ery. Przedstawia on cesarza rzymskiego Marka Aureliusza. Wykonany został z brązu pokrytego częściowo złotem. Pomnik konny Marka Aureliusza obrazuje autorytet, siłę i boski wymiar rzymskiego imperatora. Cechy te podkreślono poprzez ponadnaturalną wielkość jeźdźca, reprezentacyjność i gest. Sarkofag kaledoński z polowania dzika wykonane z marmuru. Na środku sceny Meleager poluje kaledoński dzik przed ARTEMIS. Pary leżącej głowy pozostają niedokończone. Znajduje się w Muzeum Kapitolińskim. Ara Pacis, Ołtarz Pokoju Został wzniesiony na Polu Marsowym jako wyraz wdzięczności po zakończeniu długotrwałych działań wojennych. Cesarz August ślubował wzniesienie Ołtarza Pokoju w 13 p.n.e., budowla została ukończona w 9 p.n.e. z okazji zakończenia długotrwałej wojny. Jest to marmurowa budowla postawiona na planie prostokąta. Zewnętrzny mur składa się z trzech części. Najniższa część – stylobat – ma wysokość 1,49 m i obramowana została profilowanym gzymsem. Powyżej ściany zdobi fryz złożony z liści i łodyg akantu oraz łabędzi. Najwyższa część muru ozdobiona jest płaskorzeźbami przedstawiającymi cesarza Augusta w otoczeniu rodziny, dostojników państwowych podczas procesji z okazji konsekracji ołtarza oraz sceny mitologiczne i alegoryczne (np. personifikacji Matki Ziemi w otoczeniu żywiołów). Zachowane oryginalne fragmenty rzeźb znajdują się m.in. w Muzeum we Florencji i Paryżu (w Luwrze). Mozaika ukazująca dziewczyny w bikini. Młode kobiety wykonujące sporty, w tym podnoszenie ciężarów, rzucanie dyskiem, gry z piłką. Kobieta w todze jest przedstawiona z koroną w ręku. Jedna z panien posiada palmowy liść. Znajduję się w Villa Romana del Casale. Willa ta zawiera największe, najbogatsze i najbardziej złożone kolekcje mozaik. Mozaika ukazująca bydło w czasie pracy. Mozaika w pomieszczeniu zwanym "palestra", służącym do ćwiczeń przed lub po gorącej kąpieli. Przedstawia wyścigi kwadryg w Circus Maximus w Rzymie. Doskonale zachowana mozaika z przedstawionymi wiernie realiami wyścigów i precyzyjnie oddająca wygląd Circus Maximus jednoznacznie łączy willę z elitą rzymską, która regularnie odwiedzała wyścigi i je finansowała – zamawiający mozaikę musiał być bywalcem tych wyścigów. Pierwszy styl Romański, malarstwo ścienne. Celem było naśladować marmurowe płyty używając malowane sztukaterie. Samnite House. Gemma Augusta. Starożytna rzymska kamea, zaliczana do najpiękniejszych tego rodzaju przedmiotów na świecie. Wykonana została z biało-czarnego onyksu, zwanego też onyksem arabskim. Prawdopodobnie upamiętnia ona zwycięstwo Tyberiusza nad Germanami. Gemma Augusta znajduje się w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu. Drugi styl romański, malarstwo ścienne. Villa Publiusza Fannius Synistor. Malowano miasta, światynie, kolumnowe podwórka. Ukazywano przestrzeń, nie ograniczano się już tylko do sztukaterii, malowano coraz to dalej idące krajobrazy i przedstawienia. Marek Aureliusz – popiersie. Muzeum Kapitolińskie. Marmur. Cesarz-myśliciel miał świadomość przemijalności i kruchości życia, dlatego zachęcał wszystkich rozumnych Rzymian, aby poświęcili się wiernej służbie państwu, pielęgnowaniu cnót i dobra, a nawet sugerował szukanie szczęścia w pracy na rzecz innych. Statua Pasquino w Rzymie. Grupa Laokoona. Starożytna rzeźba, będąca według części badaczy dziełem greckim z okresu hellenistycznego, według innych – rzymską kopią hellenistycznego oryginału. W związku z tymi wątpliwościami datowanie dzieła jest różne i rozciąga się między II wiekiem p.n.e. a I wiekiem n.e. Obecnie rzeźba znajduje się w Muzeach Watykańskich. Wykonana z marmuru. Dzieło przedstawia historię Laokoona i jego synów, zabitych przez węże morskie, opisaną w księdze II Eneidy. Apollo Belwederski. Rzymska rzeźba pochodząca prawdopodobnie z II wieku, będąca kopią wykonanego w IV wieku p.n.e. greckiego oryginału dłuta Leocharesa. Rzeźba wykonana jest z marmuru i mierzy 2,24 metra wysokości[1]. Obecnie znajduje się w Muzeach Watykańskich. Apollo pierwotnie dzierżył w dłoni łuk, co pozwala przypuszczać, że rzeźba przedstawiała go jako boga łowów lub boga Słońca. Spinario. Muzeum Kapitolińskie. Brąz. I w.p.n.e Dom z AncientHunt (sypialnia) Tetrarchowie – Grupa Tetrarchów. Rzeźba wmurowana w narożnik fasady Bazyliki św. Marka w Wenecji. Rzeźba porfirowa (wysokość 1,30 m) z początku IV w. n.e., przywieziona w XIII w. z pałacu cesarskiego w Konstantynopolu. Przedstawia dwie pary władców rzymskich (Dioklecjan, Maksymian, Konstancjusz I Chlorus i Galeriusz) splecionych w uścisku, wspólnie zarządzających imperium. Reliefy z kolumny Trajana Kolumna została wzniesiona w 113 r. w Rzymie na Forum Trajana dla upamiętnienia zwycięstwa nad Dakami. Największą ozdobą kolumny jest relief wykonany na wstędze opasującej kolumnę w 23 skrętach. Przedstawiono na nim historię wojny z Dakami od chwili przygotowań do niej aż do zwycięstwa. Dwie kampanie rozdziela wizerunek Wiktorii. Wstęga w części najniższej ma tylko 89 cm szerokości i rozszerza się ku górze, gdzie uzyskuje 125 cm. Zabieg ten daje złudzenie oglądania postaci jednakowej wysokości we wszystkich scenach. Relief uznawany jest za jeden z najwspanialszych przykładów rzeźby z okresu cesarstwa rzymskiego. Sanktuarium bogini Thesan - Leukotei .. z ruinami świątyni etruskiej wzniesionej ok 460 roku pne. W porządku toskańskim, dostarczyło najlepiej zachowanego, archaicznego jeszcze, przykładu tego porządku. Wzniesiona na wysokim podium. Głęboki przedsionek zamknięty z boków ścianami bocznymi. Dach wspierał się na trzech rzędach kamiennych kolumn. Wnętrze było trzynawowe. Świątynie dekorowały bogato polichromowane rzeźby. Sarkofag małżonków z Caere. Jeden z najwspanialszych przykładów stylu jońskoetruskiego. Jest również typowo etruskim pomnikiem trwalszej od śmierci miłości małżeńskiej. Znajduje się w narodowym muzeum Etruskim w Villa Giulia w Rzymie. VI wiek p.n.e wykonany z marmuru. Są to dekoracyjne malowidła, którymi były zdobione grobowce. Te są z Grobu Lioness Nekropol Terquinia. Najlepiej zachowane malowidła etruskie , które przetrwały do naszych czasów to głównie freski ścienne z grobów, a przede wszystkim od Tarquinia . Freski są tworzone przez zastosowanie farby na wierzchu świeżego gipsu tak, że gdy gips wyschnie obraz staje się częścią tynku , a więc integralną częścią ściany . Kolory zostały stworzone z ziemi, kamieni i minerałów, w różnych kolorach, a następnie miesza się je z farbą. Drobne pędzle były z sierści zwierzęcej. Wilczyca Kapitolińska Rzeźba wilczycy, stanowiąca symbol stolicy starożytnego imperium rzymskiego. Wilczyca była świętym zwierzęciem Marsa – boga wojny. Symbol wiecznego miasta. V w.pne. Wykonana z brązu. Znajduje się w Muzeum Kapitolińskim. Postacie chłopców niewątpliwie zostały dodane dopiero w XV w. Lustro z końca IV w.pne. Sceny ryte na dysku lustra wykonanego z brązu. Często sięgano po tematy mitów greckich związanych z boginią miłości Turan – Afrodytą. Toaleta bogini otoczona przez tlum postaci. Portret werystyczny (nie upiększający malowanej postaci, wzorowany na maskach pośmiertnych, podkreślających fizyczne cechy związane z podeszłym wiekiem) szybko rozpowszechnił się w szerokich kręgach społeczeństwa rzymskiego, zwłaszcza wśród wyzwoleńców greckiego pochodzenia. Są to przeważnie wizerunki nagrobne. Taki charakter ma portret pary małżeńskiej z drugiej połowy I w.pne. Znajduje się teraz w muzeum watykańskim. Statua Barberni Jest to postać męska w todze podtrzymująca dwa popiersia – wyobrażenia przodków. Rzeźba datowana jest na lata 40 – 30 p.n.e., znajduje się w zbiorach Muzeum Kapitolińskiego. Wykonana w kamieniu. Widać tu nasilającą się walkę pomiędzy tradycją miejscową z cechującymi jej portrety weryzmem a wzrastającymi wpływami rzeźby greckiej z jej tendencją do idealizacji. Portret Agrypy.. przyjaciela a następnie zięcia Augusta, konsula w 37 roku pne. utrzymany jest w tradycjach republikańskich, zgodny ze znanym ze współczesnego opisu wyglądem modela, bez cienia idealizacji. Znajduje się w Luwrze. Wykonany z kamienia. Portret Pompejusza Jest to również portret werystyczny. August z Prima Porta Marmurowy posąg cesarza Augusta odnaleziony w 1863 w willi jego żony Liwii w Prima Porta na północ od Rzymu. Jego wysokość wynosi 2,04 m. Zachowały się ślady polichromii. Jest przechowywany w Muzeach Watykańskich. Cesarz August Znajduje się w Muzeum Watykańskim. Rzeźba wykonana z marmuru. Znów mamy tu idealizację portretowanego. Ludzie domagali się podobieństwa do modela i szacunku do reprezentowanego życia. Cesarz trzyma berło. Z jednej strony widzimy orła. Kolumna Trajana Informacje na ten temat przy obrazku „reliefy z kolumny Trajana” Konstantyn Wielki Kolosalna głowa wykonana z marmuru. Przerysowanie cech portretowanego. Muzea Kapitolińskie. Sarkofaj Konstancji Wykonany z porfiru. W muzeach watykańskich znajduje się oryginał. Sarkofag ze scenami winobrania, w którym pochowano Konstancję. Kanonizacja Konstancji była prawdopodobnie błędem wynikającym z pomylenia córki Konstantyna z zakonnicą o tym samym imieniu.